مروری بر روش های مولکولی مورد استفاده در مطالعات اپیدمیولوژیک عوامل میکروبی

تیپ بندی سویه های میکروبی جزء لاینفک بررسی های اپیدمیولوژیک بیماری های عفونی می باشد. این فرایند از نظر اپیدمیولوژیکی جهت شناسایی همه گیری ها، تشخیص منبع عفونت ها، ردیابی و شناسایی سویه های بیماریزا، بررسی پاتوژن های کسب شده بیمارستانی و ارزیابی روش های کنترل عفونت از اهمیت بالایی برخوردار است. به طور کلی روش های تیپ بندی به دو دسته عمده روش های فنوتیپی و روش های ژنوتیپی تقسیم می گردند. روش های فنوتیپی یا به عبارت دیگر روش های سنتی شامل آن دسته از روش هایی هستند که محصولات بیان یک ژن یا ژن های خاصی را جهت اهداف اپیدمیولوژیک دنبال می کنند و تغییرپذیری بالایی دارند. روش های ژنوتیپی مبتنی بر بررسی ساختار ژنتیکی میکروارگانیسم ها بوده و کمتر تحت تأثیر شرایط محیطی قرار می گیرند. در سال های اخیر چند تکنیک مولکولی به عنوان روش های انتخابی برای تیپ بندی میکروب ها ظهور نموده است. این روش ها چندین مزیت نسبت به روش های سنتی دارند. از جمله این مزایا می توان به قدرت افتراق دهی بالاتر، کاربرد گسترده تر برای انواع مختلف گونه های میکروبی و سرعت بالاتر اشاره نمود.   در این بررسی، روش های موجود تیپ بندی به ویژه روش های مولکولی با نظر به مبانی تکنیکی و مفاهیمی همچون قدرت افتراق دهی، میزان تکرار پذیری، سادگی انجام و غیره بحث و مقایسه شده است.